School en andere verhalen

Bedankt voor alle leuke reacties! Is echt een bemoediging voor ons, en leuk om te weten dat jullie meeleven!

Nu vanuit een internetcafe een berichtje, want internet ligt er in Amecet uit. Na een grote donderslag en bliksem was het modem kapot, en een neiuwe bestellen duurt hier veel langer dan nodig is. Ach ja, zelfs daar begin je aan te wennen.
Vorige week op onze vrije dag zijn we een dagje op een school wezen kijken en meehelpen. Het is de school van YWAM, dus niet heel groot. zo'n 15 tot 20 kinderen per klas. Terwijl op andere scholen soms wel 100 tot 200 kinderen per klas zitten. Ik had een hele leuke juf die de baby-klas lesgaf, dat zijn de 3/4 jarigen. Ze leerde de kinderen tellen, en kleuren en dat soort dingen. Ze leerde veel doordat kinderen moesten nazeggen wat zij zei. Best eentonig soms, en je merkte ook bijvoorbeeld ij het tellen dat alleen de slimste kinderen meetelden tot tien, de meeste bleven ergens bij vier of vijf hangen. In de pauze willen ook alle kinderen met je spelen, geduwd worden op de schommel, aan je haar en bril zitten of alleen al bij je op schoot zitten. Wel heel leuk om ze aandacht te geven die de juf meestal niet voor ze heeft.
Verder gaat alles ook goed op Amecet, in de afgelopen week zijn wel een paar kinderen ziek geweest. Veel diarree, overgeven en daardoor uitdrogen. Maar nu is alles weer stabiel.
Nog een schokkend verhaal: Er is hier een baby Ruth die door haar eigen moeder levend begraven is. Die moeder had een man, maar die was soldaat en lang weg dus had ze een ander vriendje gekregen van wie ze zwanger geworden was. Toen haar man terug kwam werd ze zo bang en wanhopig dat hij erachter zou komen dat ze Ruth heeft begraven. Gelukkig niet al te goed, zodat ze na 4 uur gevonden werd. Haar man heeft haar alsnog verlaten, en nu zit ze in de gevangenis. Best heel triest, vooral als je weet dat behalve het begraven best een normaal verhaal is.

Liefs Annemiek en Janneke